-
1 vacillo
văcillo ( a scanned long, Lucr. 3, 502), āvi, ātum, 1, v. n. [cf. Sanscr. vak-, to roll; vank-, to shake], to sway to and fro; to waddle, stagger, reel, totter, waver, vacillate (class.; a favorite word with Cic.; cf.: nuto, titubo).I.Lit., of drunken persons: quosdam ex vino vacillantes, quosdam hesternā potatione oscitantes, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:II.videre quosdam ex vino vacillantis,
Quint. 11, 3, 165:praepediuntur crure vacillanti,
Lucr. 3, 479; cf. Ruhnk. ad Rutil. Lup. 2, 7, p. 164 Frotsch.:in utramque partem toto corpore vacillans,
Cic. Brut. 60, 216:arbor ventis pulsa vacillans aestuat,
Lucr. 5, 1096; so,ambusta,
id. 1, 806:vacillant omnia tecta,
id. 6, 575:sub pedibus tellus cum tota vacillat,
id. 5, 1236:accepi tuam epistulam vacillantibus litterulis,
Cic. Fam. 16, 15, 2.—Trop., to waver, hesitate, stagger, be untrustworthy, to vacillate:tota res vacillat et claudicat,
Cic. N. D. 1, 38, 107:Erotem ad ista expedienda factum mihi videbar reliquisse, cujus non sine magnā culpā vacillarunt,
have fallen into confusion, id. Att. 14, 18, 2:justitia vacillat vel jacet potius,
id. Off. 3, 33, 118:stabilitas amicitiae vacillat,
id. Fin. 1, 20, 66:legio vacillans,
wavering in fidelity, id. Phil. 3, 12, 31: gerontikôteron est memoriola vacillare, id. Att. 12, 1, 2:partim sumptibus in vetere aere alieno vacillant,
are staggering beneath a load of old debts, id. Cat. 2, 10, 21:aegrotat fama vacillans,
Lucr. 4, 1124:gentes vacillantes,
Vell. 2, 130, 3:cum animus paulum vacillavit,
Sen. Ep. 114, 22:testes, qui adversus fidem testationis suae vacillant, audiendi non sunt,
Dig. 22, 5, 2:cujus (testis) ita anceps fides vacillat,
ib. 48, 10, 27. -
2 aegroto
aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – / Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrōtus.
-
3 aegroto
aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – ⇒ Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrotus. -
4 aegroto
I.Lit., of men and brutes:II.vehementer diuque,
Cic. Clu. 62:gravissime aegrotans,
id. Fin. 2, 13:graviter,
id. Tusc. 1, 35:leviter,
id. Off. 1, 24:periculose,
id. Att. 8, 2:aegrotavit usque ad mortem,
Vulg. Isa. 38, 1:aegrotare timenti,
Hor. Ep. 1, 7, 4:morbo,
id. S. 1, 6, 30:aegrotare coepit,
Vulg. 2 Reg. 13, 6:quia armentum aegrotet in agris,
Hor. Ep. 1, 8, 6.—Of plants:(vites) aegrotant,
Plin. 17, 24, 37, § 226:aegrotant poma ipsa per se sine arbore,
id. 17, 24, 37, § 228.—Fig.A.Of the mind:B.ea res, ex qua animus aegrotat,
Cic. Tusc. 4, 37, 79:aegrotare animi vitio,
Hor. S. 2, 3, 307.—Of other abstr. things, to languish, etc. (cf. jaceo):in te aegrotant artes,
Plaut. Trin. 1, 2, 34; 1, 1, 8: languent officia, atque aegrotat fama vacillans, duties are neglected, reputation sickens and staggers, * Lucr. 4, 1124. -
5 aegroto
aegrōto, —, —, āre [ aegrotus ]1) быть больным, болетьgraviter ae. coepisse C — тяжело заболеть2) пошатнуться, пасть, прийти в упадок ( boni mores aegrotant Pl)
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский