Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aegrotat fama vacillans

  • 1 vacillo

    văcillo ( a scanned long, Lucr. 3, 502), āvi, ātum, 1, v. n. [cf. Sanscr. vak-, to roll; vank-, to shake], to sway to and fro; to waddle, stagger, reel, totter, waver, vacillate (class.; a favorite word with Cic.; cf.: nuto, titubo).
    I.
    Lit., of drunken persons: quosdam ex vino vacillantes, quosdam hesternā potatione oscitantes, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    videre quosdam ex vino vacillantis,

    Quint. 11, 3, 165:

    praepediuntur crure vacillanti,

    Lucr. 3, 479; cf. Ruhnk. ad Rutil. Lup. 2, 7, p. 164 Frotsch.:

    in utramque partem toto corpore vacillans,

    Cic. Brut. 60, 216:

    arbor ventis pulsa vacillans aestuat,

    Lucr. 5, 1096; so,

    ambusta,

    id. 1, 806:

    vacillant omnia tecta,

    id. 6, 575:

    sub pedibus tellus cum tota vacillat,

    id. 5, 1236:

    accepi tuam epistulam vacillantibus litterulis,

    Cic. Fam. 16, 15, 2.—
    II.
    Trop., to waver, hesitate, stagger, be untrustworthy, to vacillate:

    tota res vacillat et claudicat,

    Cic. N. D. 1, 38, 107:

    Erotem ad ista expedienda factum mihi videbar reliquisse, cujus non sine magnā culpā vacillarunt,

    have fallen into confusion, id. Att. 14, 18, 2:

    justitia vacillat vel jacet potius,

    id. Off. 3, 33, 118:

    stabilitas amicitiae vacillat,

    id. Fin. 1, 20, 66:

    legio vacillans,

    wavering in fidelity, id. Phil. 3, 12, 31: gerontikôteron est memoriola vacillare, id. Att. 12, 1, 2:

    partim sumptibus in vetere aere alieno vacillant,

    are staggering beneath a load of old debts, id. Cat. 2, 10, 21:

    aegrotat fama vacillans,

    Lucr. 4, 1124:

    gentes vacillantes,

    Vell. 2, 130, 3:

    cum animus paulum vacillavit,

    Sen. Ep. 114, 22:

    testes, qui adversus fidem testationis suae vacillant, audiendi non sunt,

    Dig. 22, 5, 2:

    cujus (testis) ita anceps fides vacillat,

    ib. 48, 10, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > vacillo

  • 2 aegroto

    aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – / Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrōtus.

    lateinisch-deutsches > aegroto

  • 3 aegroto

    aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrotus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aegroto

  • 4 aegroto

    aegrōto, āvi, ātum, 1, v. n. [aegrotus], to be ill, sick.
    I.
    Lit., of men and brutes:

    vehementer diuque,

    Cic. Clu. 62:

    gravissime aegrotans,

    id. Fin. 2, 13:

    graviter,

    id. Tusc. 1, 35:

    leviter,

    id. Off. 1, 24:

    periculose,

    id. Att. 8, 2:

    aegrotavit usque ad mortem,

    Vulg. Isa. 38, 1:

    aegrotare timenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 4:

    morbo,

    id. S. 1, 6, 30:

    aegrotare coepit,

    Vulg. 2 Reg. 13, 6:

    quia armentum aegrotet in agris,

    Hor. Ep. 1, 8, 6.—Of plants:

    (vites) aegrotant,

    Plin. 17, 24, 37, § 226:

    aegrotant poma ipsa per se sine arbore,

    id. 17, 24, 37, § 228.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of the mind:

    ea res, ex qua animus aegrotat,

    Cic. Tusc. 4, 37, 79:

    aegrotare animi vitio,

    Hor. S. 2, 3, 307.—
    B.
    Of other abstr. things, to languish, etc. (cf. jaceo):

    in te aegrotant artes,

    Plaut. Trin. 1, 2, 34; 1, 1, 8: languent officia, atque aegrotat fama vacillans, duties are neglected, reputation sickens and staggers, * Lucr. 4, 1124.

    Lewis & Short latin dictionary > aegroto

  • 5 aegroto

    aegrōto, —, —, āre [ aegrotus ]
    1) быть больным, болеть
    graviter ae. coepisse Cтяжело заболеть
    2) пошатнуться, пасть, прийти в упадок ( boni mores aegrotant Pl)

    Латинско-русский словарь > aegroto

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»